Paul Keller

thumb|Grób Paula Kellera we Wrocławiu Paul Keller (ur. 6 lipca 1873 w Milikowicach, zm. 20 sierpnia 1932 we Wrocławiu) – niemiecki pisarz.

Keller był synem murarza. W latach 1887–1890 uczęszczał do szkoły przygotowawczej dla nauczycieli w Lądku-Zdroju (wówczas ''Landeck''), a następnie do seminarium nauczycielskiego, które ukończył w 1893. Pracował jako nauczyciel w Jaworze (1893–1894), Świdnicy (1894–1896) i Wrocławiu (1896–1908).

Keller założył czasopismo „Die Bergstadt” (1912–1931) i pisał powieści należące do nurtu literatury ojczyźnianej, w których głosił pochwałę podstawowych wartości opartych na katolicyzmie. Używa w nich prostego języka i wyraźnych kontrastów (miasto–wieś, zło–dobro). Spośród jego powieści bestselerami stały się: ''Waldwinter'' (1902), opowiadająca o ucieczce bohatera z wielkiego miasta w Karkonosze, oraz sfilmowana ''Die Ferien vom Ich'' (1915). Najbardziej znanym opowiadaniem napisanym w śląskim dialekcie jest ''Kłótnia gór'' „''Bergkrach”'' (1932).

W Polsce pewną popularność zdobył zbiór baśni ''Das letzte Märchen'' (1905), wyd. polskie ''Baśń ostatnia'' (1919).

Na skale w Borowicach koło Jeleniej Góry znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca głowę pisarza z profilu wraz z podpisem.

Przy placu Indyjskim 3-4 we Wrocławiu, na osiedlu Brochów, znajduje się willa, w której mieszkał.

Grób pisarza zachował się na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. Źródło: Wikipedia